Çalışmak istemiyorum Ama evde oturmak da istemiyorum!

Geçen yine eski iş arkadaşlarımla bir araya geldik. Bu grubum baya karışık sayılır.

30 yaştan 50 yaşa, evli, bekar, boşanmış yeniden evlenmiş,2 yaşında çocuğu olan ,üniversiteye giden kızı olan …. Tek bir ortak nokta “Çalışmak istemiyorum ama evde oturmakta istemiyorum”

E demezler mi adama”Ne istiyorsun o zaman?”

Ertesi gün  düşündüm gerçekten ne istiyorum. Ne istediğimi hala bilmiyorum ama ne istemediğimi biliyorum.

Her gün sabahın 7`sinde evden çıkıp akşam 7`de eve gelmek istemiyorum mesela.Neden büyük şirketlerde yurt dışında olduğu gibi part time çalışma imkanı yoktu.Yani çocuğu okula bırakıp akşamüstü kendim alacak kadar çalışsam …..

Mesela bizim yurt dışında ki ana şirkette çalışanların çocukları için şirket içinde bir anaokulu mevcut.Ne kadar ütopik bir şey… Çalışma saatleri de bizdeki uzunlukta olmadığı için işe çocuklarıyla gelip akşamüstü de beraber eve dönebiliyorlar.

Büyük şehir koşturması,trafik derdi,hep bir yerlere yetişme derdi olmadan stressiz  çalışmak istiyorum.

Ya da şirketteki üst düzey yöneticiyle bende şirkette çalışan erkekler gibi  “abi” li konuşup  ortama 1-0 önde başlamak istiyorum.

Neyse biz ne istersek isteyelim sonuçta hayaller Pariste gerçekler ne bilinmez:)


Gökçe