Bundan iki sene önce bizim başımızdan bir konuşma terapisi süreci geçti. "R"leri söyleyememe yüzüden başladı bütün macera.
Bizim oğlan her çocuk gibi kelimeleri sevimli sevimli , değişik değişik söylüyordu.
Hatta biz de muhtemelen bu sevimli konuşma halleri hoşumuza gittiği için müdahele etmiyorduk.
Sonra yaklaşık 4,5 yaşında, anaokuluna başlayacağımız zaman oranın rehberlik öğretmeni bizim oğlanla 45 dakikalık bir görüşme yaptı.
Görüşme sonrası değerlendirmede bize bir anda şok etkisi yaratan bir şey söylemiş oldu.
"R'leri söyleyemiyor. Şu an için panik olacak bir durum yok ama takip etmeliyiz bu durumu"
Allah allah, 4,5 yaşındaki bir çocuk için çok normal değil miydi "r"leri söyleyememek?
Hani derler ya çocuğun kendi anne babası konduramadığı için anlamazmış aynen öyle burnumuzun dibindeki şeyi anlamamıştık.
Neyse efendim, biz gene panik yapmadan bir sene daha geçirdik.
Sonraki sene taşınma sebebiyle okul değiştirdik ve bir şekilde bir anda 5,5 yaşında ilkokul 1'e başladı oğlumuz.
Bu okuldaki rehberlik öğretmeni ile de aynı görüşmeyi yaptık, "R" dışında bir kaç sesi daha söyleyemediği ortaya çıktı.
Tatlı rehberlik hocamız bizi bir kaç tane konuşma terapistine yönlendirdi.
Biz de böylece evimize de nispeten yakın olan "Monomente" merkezine Özlem Hanımla görüşmeye gittik.
Öğrendiğimiz kadarıyla, harfleri söylememe durumu özellikle okuma öğrenildikten sonra daha da kalıcı bir duruma dönüşebilirmiş çünkü beyne de bu şekilde kalıcı olarak kodlanırmış.
Ne kadar erken terapi alınırsa o kadar hızlı ve rahat sonuç alınırmış.
Özlem Hanım'ın her yaştan ve her meslekten yardımcı olduğu insanlar vardı ve ilerleyen yaşlarda bile sonuç alınabildiğini öğrendik.
Biz de böylece düzenli terapilerimize gitmeye başladık.
Terapinin içeriğinde, çocuğun r harfine yakın başka harflerden başlatıp ( mesela z ) dilini doğru bir haraket ve manevra ile doğru noktaya yerleştirmesi ve böylece sesi çıkartmasına yönlendirmekti.
Özlem Hanım çok tatlıydı, Kerem çok çabuk demoralize olan bir çocuk olmasına rağmen kendini sevdirerek oyunla hem de tatlı bir disiplinle çalıştırdı.
Yaklaşık 7-8 seans sonucunda hem "r" hem de söylemediği diğer sesler "j", "s/ş" artık düzgün söyleyebilir duruma geldi.
Öncelikle o kelimelerde dikkat ederek ve bastırarak söylüyordu. Sonra bir kaç hafta içinde normal günlük konuşmasına yer etti.
Bu arada bize de çok iş düştü, terapistimiz bize de evde çalıştırmamız için ödevler verdi.
Sonuç olarak biz başarılı bir sonuç aldık, hayat boyu "acaba gitseydi" deme yükünden kurtulduk.
Bazı insanlara çok yakışıyor ve bunu hiç dert etmiyorlar ama biz zaten duygusal olan oğlumuzda okuldaki alacağı tepkilerin bir travmaya yol açmasından korktuk açıkçası.
Belki de kendiliğinden düzelecek miydi, çok sanmıyorum ama kim bilir?
Ceren
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder